Kaapstad, Livingstone

In eerste instantie zouden we op 4 april vertrekken maar door ziekte van Ab ging dit dus niet door. Op vrijdag 11 april brengt Dennis, eigenaar van Horizons Cottages waar we al 2 maanden hebben verbleven, mij naar Home Affairs in Kaapstad. Na een paar uur wachten blijkt dat ze ook nog een bewijs van voldoende banksaldo wilden hebben. Verder zegt de medewerkster dat ik gewoon Zuid-Afrika had kunnen verlaten want ik was niet ziek. Ja hoor, ik ga het land uit en laat Ab ziek achter. Nu moet ik ook nog een brief van het ziekenhuis hebben dat ik die dag bij Ab was en daarom het land niet kon verlaten.

Op dinsdag 15 april gaan we eerst voor controle naar het ziekenhuis in Constantiaberg. Er zit bij Ab nog een ruis bij de longen maar verder is alles gelukkig goed. We vragen of de arts een brief voor mij wil schrijven voor Home Affairs. Iedereen in Zuid-Afrika weet nl. dat ze daar vreselijk moeilijk doen en chaotisch zijn, dus dat wil ze wel doen. We zijn stomverbaasd dat we niets hoeven te betalen voor de controle. Gauw door naar Kaapstad. Om 12.00 sluiten we aan in de rij en om 13.30 zijn we aan de beurt. We leggen alle benodigde papieren en geld op de balie maar de medewerker zegt verder niets. Hij loopt naar achteren en als hij terugkomt moeten we met hem mee in de lift naar boven ondertussen iets mompelend over dat we te laat zijn en een boete. Eenmaal boven ploffen we neer op een bank, de betreffende medewerker zien we niet meer dus we wachten en wachten en wachten. Eindelijk komt er een medewerkster aanlopen en zij vertelt ons doodleuk dat we een boete van 2.500 Rand per persoon moeten betalen (ca. Euro 215,--). We worden kwaad en zijn absoluut niet van plan dit te betalen. Dan wordt het een rechtszaak vertelt ze. Best, we weten zeker dat er geen rechter is die ons geen gelijk geeft. Uiteindelijk mogen we spreken met een of andere hoge pief. We leggen nogmaals de situatie uit; Ab was ziek en ik kon hem niet alleen laten. We hebben de benodigde brieven, rekeningen, recepten, de doosjes van de medicijnen, wat willen ze nou nog meer... "What else do we need? a letter from God? " vraagt Ab tenslotte aan de man. Nee, dat is niet nodig antwoordt hij met een flauwe glimlach. Nou dan! Op dit moment willen we niets liever dan het land uit. Na een lange discussie was het ok. Geen boete. Er wordt een A4 formulier ingevuld waarop duidelijk staat dat we illegaal zijn en op 22-04-2008 om 7.00 uur Zuid-Afrika verlaten moeten hebben (zie foto). En wat als we vertraging hebben? Dat is niet onze verantwoording vertelt ze. En de R450 moeten we die niet betalen dan? Nee, want ons visum is niet verlengd dus dat hoeft niet. Om 15.00 uur lopen we weer naar buiten. Wat een dag! Over een week vertrekken we, dat is zeker.

Kaapstad/Livingstone 22-04

Als we bij het vliegveld van Kaapstad aankomen is het nog donker en tot onze verbazing zelfs koud. Na 2 uurtjes vliegen komen we aan in Johannesburg. We hebben alle tijd voor we verder vliegen en nemen eerst even ontbijt. Bij de douane zijn we erg benieuwd hoe het gaat lopen. Ik laat het paspoort met het formulier zien, de medewerkster bekijkt het formulier en zegt dat ze dit formulier niet kent! Ze had toch duidelijk een naambordje met het logo van Home Affairs opgespeld maar het formulier van Home Affairs kent ze niet. Het zal wel. Na een tijdje komt ze terug, scant het formulier in en klaar. Dat hebben we weer gehad.

Alles gaat verder soepel en om 13.00 uur landen we in Livingstone op een piepklein vliegveld. De groep die door de douane moet is niet zo groot dus dat valt weer mee. Er zijn 4 medewerkers en toch moeten we een uur wachten voor we er door zijn, als allerlaatste. We hopen dat de taxichauffeur er nog staat maar die is natuurlijk wel gewend om te wachten. Het guesthouse is maar 10 minuten rijden. Als we aankomen ziet het er anders uit dan verwacht maar dat is wel vaker zo. Foto's kloppen niet altijd met de werkelijkheid. Het weer is prima. We hadden verwacht dat het warm en vochtig zou zijn maar het is heerlijk zonnig en in de loop van de dag koelt het af.

's Avonds besluiten we bij het guesthouse te eten. De kok is er niet maar we kunnen wel wat te eten krijgen. Ab heeft een steak besteld maar hij heeft nog nooit van zijn leven zo'n taai stuk vlees gegeten. Zelfs met een zaag kom je er niet door heen, het was gewoon lachwekkend. Het meisje wat gekookt had vroeg of alles ok was en dan ga je niet zeggen dat het niet zo was, ze had tenslotte haar best gedaan.